Regelmatig krijg ik de vraag waarom ik mijn boek ‘De olifant met de roze billen’ uit ga geven in eigen beheer. Meestal wordt er door de persoon in kwestie dan een beetje geglimlacht naar me als een boer met kiespijn. Onder het motto van: ze zal wel geen andere keuze hebben gehad, want een ‘echte’ uitgever zal ze wel niet hebben kunnen vinden.
Het idee dat wanneer je een boek in eigen beheer gaat uitgeven, het dan dus niet goed genoeg zal zijn geweest om met een reguliere uitgever in zee te gaan, ja dat idee zit diep verankerd in mensen. En dat is best jammer, maar wel begrijpelijk.
Dat is ook regelmatig zo. Degenen die afwijzing na afwijzing van reguliere uitgevers ontvangen, hebben uiteindelijk geen andere keuze dan uitgeven in eigen beheer. Ja of het gewoon niet uitgeven natuurlijk. Zoveel afwijzingen zegt inderdaad soms iets over de kwaliteit van het boek, maar veel vaker iets over de kleine hoeveelheid boeken die regulier uitgegeven worden per jaar en de grote hoeveelheid schrijvers die Nederland rijk is. En dan kun je soms niet anders dan het maar zelf doen.
En aangezien een boek uitgeven niet goedkoop is, wordt er dan al snel geld bespaard op kwaliteit. Een paperback kaft in plaats van hardback. Een vriend die toevallig goed in taal is het manuscript na laten kijken in plaats van een officiële redacteur. Vormgeving? Dat kan toch ook zelf een beetje geknipt en geplakt worden in Word? Ja dat gebeurt nog steeds regelmatig. En dat is niet erg, want ook die personen zijn blij dat ze hun boek eindelijk in handen hebben. Maar het kan inderdaad wel bijdragen aan kwalitatief minder goede boeken.
Maar ja, in welke categorie val ik dan? Nou, in geen van beiden, want ik had een uitgeverij gevonden die het boek voor mij uit wilde brengen. Graag zelfs. De kwaliteit werd zelfs zo hoog geacht dat er in de correctierondes nauwelijks opmerkingen meer uit kwamen. Taal is blijkbaar echt mijn ding. En ook aan het idee achter het boek hoefde niet meer gesleuteld te worden. De uitgeverij was onder de indruk van de originaliteit van het verhaal en de insteek waar ik voor had gekozen.
Maar waarom dan toch uitgeven via mijn eigen Uitgeverij Bijzonder? Nou, omdat ik trots wil kunnen zijn op het eindproduct. Ik wil straks een boek in handen hebben wat er ook echt uitziet als een kwalitatief mooi en goed boek. Voor mij hoort een hardback cover daar bij. Voor die reguliere uitgever niet. Voor mij horen daar afmetingen bij die net een beetje afwijken van het standaard formaat. Voor die reguliere uitgever niet. Voor mij hoort een wat stevigere papiersoort, hoogstaande afdrukkwaliteit en een luxe uitstraling daar bij. Voor die reguliere uitgever niet. Als mijn boek was uitgegeven via deze uitgever, dan had ik een veredeld tijdschrift in handen gehad en geen boek zoals ik dat wilde. En waarom wilde de uitgever dat dan niet? Om kosten te besparen. Er moet tenslotte wel geld mee verdiend worden. Dus koos ik voor kwaliteit en koos ik daarom voor uitgeven in eigen beheer.
Ja maar ik dan? Moet ik er geen geld mee verdienen dan, denk je misschien. Nou … dat zou natuurlijk fijn zijn 🙂 , maar daar ga ik bij dit eerste boek zeker nog niet van uit! Ik kan niet zoals reguliere uitgevers profiteren van de schaalvoordelen van een grote uitgeverij. Ik moet alle kosten zelf betalen. Van eindredactie tot drukwerk, van illustraties tot het aanvragen van een ISBN. En ik heb nog niet het netwerk dat deze reguliere uitgeverijen hebben. Maar ik leer snel en heb inmiddels een mooie club andere professionals om me heen verzameld die de weg van het zelf uitgeven al bewandeld hebben. Maar ik ga vanwege het geld niet inboeten op kwaliteit. Dat vertik ik. Als ik dit boek straks in mijn eigen kast heb staan, wil ik daar met trots naar kunnen kijken en niet met een gevoel van ‘had-ik-nou-toch-maar…’.
Dus ja, er zit maar een ding op. Mijn boek voor zichzelf laten spreken en heel heel heel veel boeken gaan verkopen om weer in de plus te komen staan. 😉
Recente reacties